Τρωτότητα ελληνικών ακτών λόγω της κλιματικής αλλαγής
Η παράκτια τρωτότητα είναι η ευαισθησία μιας περιοχής που επηρεάζεται είτε από πλημμύρες είτε από διεργασίες διάβρωσης, λόγω διαφορετικών κινδύνων που σχετίζονται με το κλίμα, όπως καταιγίδες και άνοδος της στάθμης της θάλασσας καθώς ακόμα και από ανθρώπινες δραστηριότητες. Επιπλέον, η παράκτια τρωτότητα επηρεάζεται από τη γεωμορφολογία της παράκτιας ζώνης, το βαθμό αλλαγής στις ανθρώπινες δραστηριότητες και τέλος στην ικανότητα του συστήματος να προσαρμοστεί και να ανακάμψει. Η παράκτια τρωτότητα αναμένεται να αυξηθεί τις επόμενες δεκαετίες σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο παγκοσμίως καθότι αυτές θεωρούνται ιδιαίτερα ευάλωτα συστήματα, με καταστροφικά αποτελέσματα ακόμη και κάτω από την πιο αισιόδοξη πρόβλεψη εκπομπής αερίων θερμοκηπίου. Ενόψει αυτής της αυξανόμενης απειλής, είναι επείγον να αναπτυχθούν έγκυρες μεθοδολογίες για την αξιολόγηση της διακινδύνευσης και της τρωτότητας των ακτών, προκειμένου να μειωθούν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και να υπάρξει ο κατάλληλος προγραμματισμός για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων αυτών στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον.
Το έργο αποσκοπεί στον καθορισμό ζωνών επικινδυνότητας σε όλη την παράκτια ζώνη του ελληνικού χώρου και στον σχεδιασμό χάρτη παράκτιας τρωτότητας σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με τις διεθνείς πρακτικές και οδηγίες.
Επιστημονικοί υπεύθυνοι: Καθηγήτρια Μ. Γεραγά & Καθηγητής Ν. Δεπούντης
—
Εικόνα: Yana Marudova